ในครั้งที่อีสปอยู่เป็นข้ารับใช้ซางตุสอยู่นั้น เขาชื่อว่าเป็นที่รักของเจ้านายเป็นยิ่งนัก    เพราะความที่เขาเป็นผู้บำเพ็ญตนให้มีประโยชน์    และเป็นผู้ให้ความรู้แก่ผู้อื่นอยู่เรื่อยมา       

          อีสปถือว่าเป็นผู้ที่ทำให้เจ้านายโปรดปรานและต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ     เพราะความฉลาดเกินตัวของเขา   มีครั้งหนึ่งที่แสดงความเป็นผู้รู้ของอีสปให้เป็นที่ประจักษ์แก่มหาชน  ก็คือวันที่เจ้านายของเขาจัดงานเลี้ยง

ซางตุสผู้เป็นเจ้านายจะจัดงานเลี้ยงแก่เพื่อนๆ    จึงสั่งอีสปว่า “ให้ไปซื้ออาหารที่ดีที่สุดในตลาด”  เพื่อมาทำเลี้ยงแขกในวันงาน   หลังจากรับรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว   อีสปก็รีบไปซื้อสิ่งของที่เจ้านายสั่งมาจัดเตรียมไว้ทันที   

พอถึงวันงานเขาก็จัดการทำอาหารแต่เช้า เพื่อรอแขกที่จะมาร่วมงาน ครั้นได้เวลารับประทานอาหาร   เจ้านายจึงสั่งให้อีสปนำอาหารที่ดีที่สุดมาให้แขกรับประทาน

          อาหารจานแรกก็คือ “ลิ้น”

          อาหารจานที่สองก็เป็น “ลิ้น”

          ของหวานก็เป็น “ลิ้น” อีกเช่นเคย

          ช่วงที่อีสปนำอาหารจานแรกมาเสิร์ฟนั้น   แขกต่างชมว่ารสชาติอร่อยมาก   แต่พอติดตามมาด้วยลิ้นอีก  ก็รู้สึกว่าความอร่อยเริ่มหายไป   หนำซ้ำของหวานก็เป็นลิ้นอีก  แทนที่จะรู้สึกอร่อยกลับเป็นความรู้สึกสะอิดสะเอียนแทน    เมื่อซางตุสเห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนั้น   จึงเรียกอีสปมาสอบถามให้รู้เรื่องทันที

          “ข้าสั่งให้ซื้ออาหารที่ดีที่สุดมามิใช่หรือ  เหตุใดเจ้าจึงซื้อมาแต่ลิ้นเพียงอย่างเดียวล่ะ ?”

          อีสปจึงตอบเจ้านายว่า

          “เจ้านายคิดว่ายังจะมีอะไรดีไปกว่าลิ้นอีกหรือขอรับ  เพราะบ้านเมืองที่เราอยู่อาศัยก็สร้างด้วยลิ้น  การรักษาความสงบก็ต้องใช้ลิ้น  ลิ้นยังมีหน้าที่สอน  ชักชวน  และควบคุมสภาผู้แทนราษฎร  และด้วยลิ้นที่เรามีอยู่นี้แหละ  ทำให้เราได้ทำหน้าที่อันสำคัญคือการได้กล่าวถึงพระศาสดา”

          พอซางตุสได้ฟังดังนั้นก็คิดที่จะจับผิดอีสปให้ได้  จึงออกคำสั่งให้เขาไปซื้อ“สิ่งที่เลวที่สุด”เพื่อมาเลี้ยงแขกชุดเดิม พอรุ่งขึ้นอีสปก็นำอาหารคือ“ลิ้น”มาเสิร์ฟตามเดิม  จึงทำให้เจ้านายต้องการทราบคำตอบของเขา   อีสปจึงอธิบายว่า

          “ลิ้นเป็นสิ่งเลวที่สุดในบรรดาสิ่งเลวร้ายทั้งหลายในโลก  ลิ้นเป็นต้นเหตุของการถกเถียง ต้นเหตุของการฟ้องร้องกันในศาล   ต้นเหตุทะเลาะวิวาทและสงคราม  ลิ้นสรรเสริญพระศาสดาได้   แต่ขณะเดียวกันลิ้นก็สามารถกล่าววาจาอันชั่วร้าย  แสดงความไม่ไว้วางใจในอานุภาพของพระองค์ได้เช่นกัน”