ต่อไปนี้ คือ ตัวอย่างคน 4 คนที่มีมุมมองต่อหัวหน้างานแตกต่างกัน…
แก้วใจ มีความคิดว่า “คำสั่งหัวหน้า ต้องทำตาม ห้ามโต้แย้ง แม้ไม่เห็นด้วยก็เงียบไว้”
แก้วใจ มักจะเรียกหัวหน้าของเธอว่า “เจ้านาย” เสมอ
วันหนึ่ง หัวหน้าสั่งให้แก้วใจเข้าร่วมประชุมเพื่อทำหน้าที่จดรายงานการประชุม ซึ่งในวันนั้น เธอมีนัดหมายโทรศัพท์ติดต่อกับลูกค้าต่างประเทศรายสำคัญไว้ แต่ไม่กล้าปฏิเสธ จึงให้เพื่อนพนักงานคนอื่นช่วยติดต่อแทน ผลที่ตามมาคือ การเจรจาเกิดปัญหาความไม่เข้าใจเพราะเพื่อนของเธอไม่รู้เรื่องทั้งหมด จึงสื่อสารผิดพลาด ทำให้ลูกค้ารายนั้นไม่พอใจและยกเลิกการสั่งสินค้า ผลที่เกิดขึ้น นอกจากแก้วใจจะถูกเจ้านายต่อว่า เกิดผลเสียต่อบริษัทแล้ว ยังเสียความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเพื่อนร่วมงานอีกด้วย
Your Verdict : kriengsak chareonwongsak
กอบกิจ มีความคิดว่า “คำสั่ง คำแนะนำของหัวหน้า ไม่ต้องทำตามก็ได้ เราอยู่มานานกว่า รู้ดีกว่า เจ้าของบริษัทเชื่อมั่นในตัวเรามากกว่า”
กอบกิจ มักเรียกหัวหน้าของเขาว่า “เด็กเมื่อวานซืน” เสมอ
วันหนึ่ง หัวหน้าเรียกทุกคนเข้าประชุมเพื่อกระจายงานสำคัญให้ทีมงานรับผิดชอบ ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นกับงานใหม่นี้และยินดีร่วมมืออย่างเต็มที่ มีเพียงกอบกิจคนเดียวที่ไม่ให้ความร่วมมือ บอกว่าไม่เห็นด้วยกับความคิดของหัวหน้า พยายามพูดทำลายความน่าเชื่อถือของหัวหน้าในที่ประชุม หัวหน้าจึงนำเรื่องนี้ไปรายงานให้ผู้บริหารทราบ ผลปรากฏว่า กอบกิจได้รับคำสั่งให้ย้ายไปทำงานแผนกอื่น
ืที่มาของภาพ : http://www.212cafe.com/freewebboard/user_board/mewmyjung/picture/00256_0.jpg
Your Verdict : kriengsak chareonwongsak
กนก มีความคิดว่า “หัวหน้ามีหน้าที่สอนงาน ถ้าพนักงานทำงานไม่เป็น ถือว่าเป็นความผิดของหัวหน้า” กนก มักเรียกหัวหน้าของเขาว่า “พี่เลี้ยง” เสมอ
วันหนึ่ง กนกไม่สามารถทำงานที่หัวหน้ามอบหมายได้ เขาประเมินว่างานนั้นยากเกินไป แต่แทนที่เขาจะพยายามศึกษาและเรียนรู้งานนั้นด้วยตนเอง เขากลับบ่นต่อว่าว่าหัวหน้าไม่ยอมสอนงาน ไม่รู้จักทำหน้าที่ของตนเอง มีที่ไหนเอาแต่สั่ง ๆ เป็นหัวหน้างานที่ใช้ไม่ได้ หัวหน้างานรู้สึกไม่พอใจกนกมาก จึงเอางานนั้นกลับคืนมา และให้อีกคนหนึ่งทำ ซึ่งคนนั้นรับผิดชอบ ขวนขวายเรียนรู้และทำจนสำเร็จ ได้รับคำชมเชยจากหัวหน้า กนกรู้สึกว่าหัวหน้าไม่ยุติธรรม เกียจคร้าน ไม่ยอมมอบงานให้เพราะไม่อยากสอนงาน
ภาพจาก : http://www.pattanakit.net/images/1192471414/p4.jpg
Your Verdict : kriengsak chareonwongsak
กายสิทธิ์ มีความคิดว่า “การทำงานต้องร่วมแรงร่วมใจ ทำงานเป็นทีม ทุกคนต้องมีส่วนช่วยคิด ช่วยกันทำหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุด ร่วมกับหัวหน้า เพื่อเป้าหมายเดียวกัน”
กายสิทธิ์ มักเรียกหัวหน้าของเขาว่า “เพื่อนร่วมงาน” เสมอ
วันหนึ่ง หัวหน้าได้รับมอบหมายงานชิ้นหนึ่งจากผู้บริหารเขาจึงนัดประชุม เพื่อให้ทีมงานทุกคนช่วยกันคิด ช่วยกันกำหนดเป้าหมาย และช่วยกันกระจายงาน กายสิทธิ์เป็นคนหนึ่งที่เสนอความคิดเห็นและข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ รวมทั้งโต้แย้งหัวหน้าในบางเรื่องที่คิดว่าไม่น่าจะทำได้ โดยให้เหตุผลและข้อเท็จจริงต่าง ๆ ขณะเดียวกันเขาก็เปิดใจรับฟังความคิดเห็นของหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ทำให้ในวันนั้นได้ข้อสรุปเกี่ยวกับแผนการทำงาน การกระจายงาน หลังจากนั้น ทุกคนร่วมกันปฏิบัติหน้าที่จนประสบความสำเร็จในที่สุด
ที่มาของภาพ : http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/648/28648/images/working/1.jpg จากตัวอย่างข้างต้นนี้ มีข้อสรุปประการหนึ่ง นั่นคือ มุมมองที่เรามีต่อหัวหน้างาน สะท้อนประสิทธิภาพการทำงานของเราได้
ทัศนคติของเราที่มีต่อหัวหน้างานเป็นปัจจัยสำคัญต่อลักษณะการทำงานของเรา
เรามองหัวหน้าเป็นอย่างไร ลักษณะการทำงานย่อมจะออกมาเป็นเช่นนั้น
หากเรามองหัวหน้าเป็น “เจ้านาย”
เราจะรู้สึกถึงลำดับขั้นของการสั่งการ
เหมือนอยู่บนบันได หัวหน้าเราอยู่ขั้นสูงสุด
ส่วนเราอยู่ขั้นต่ำสุด
เราเป็นผู้น้อยที่คอยรับคำสั่ง
ด้วยความเกรงกลัวในอำนาจ กลัวการถูกลงโทษ
การทำงานจะเป็นลักษณะทำตามสั่ง
ทำแบบไม่ให้ถูกตำหนิ ทำตามสั่งโดยไม่ได้ช่วยคิดว่า
สิ่งที่หัวหน้าสั่งนั้นอาจมีความไม่เหมาะสม ไม่รอบคอบ หรือมีข้อบกพร่องหรือไม่
หากมองหัวหน้าเป็น “เด็กเมื่อวานซืน”
ด้วยว่าหัวหน้างานอ่อนอาวุโสกว่าเรา
เราจะเกิดความรู้สึกดูถูก ไม่เชื่อมั่นในฝีมือหัวหน้า
โดยคิดว่าเรามีประสบการณ์มากกว่า ผ่านงานมามากกว่าหลายปี
ทำให้เกิดความรู้สึกไม่อยากร่วมงานด้วย ไม่ร่วมมือ ไม่เชื่อฟังคำสั่ง
หรือไม่ก็จะทำงานแบบเบื่อหน่าย
ทำงานแบบให้เสร็จไปวัน ๆ ก็พอแล้ว
หากเรามองหัวหน้าเป็น “พี่เลี้ยง”
เราจะมองว่าหัวหน้าต้องคอยสอนงาน
ให้คำปรึกษา คอยชี้แนะตลอดเวลา
ทำให้ตนไม่เกิดแรงจูงใจที่จะพัฒนาตนเองให้เก่งขึ้น
หรือรับผิดชอบงานอย่างดีที่สุด
เพราะรู้ว่าอย่างไรก็ตาม หัวหน้างานต้องเป็นผู้รับผิดชอบ
หรือตรวจงานเป็นคนสุดท้าย ซึ่งจะต้องแก้ไขให้งานมีคุณภาพมากที่สุด
กล่าวโดยสรุป ไม่ว่าเราจะมองหัวหน้างานในลักษณะใดข้างต้น อาจทำให้เกิดผลเสียมากกว่าผลดี แต่ในทางตรงข้าม หากเรามองหัวหน้าด้วยมุมมองใหม่ มองว่าเขาเป็น “เพื่อนร่วมงานที่มีอาวุโสกว่า” คนหนึ่ง จะส่งผลต่อลักษณะการทำงานที่เปลี่ยนไป กล่าวคือ เราจะกล้าที่จะพูดคุย ถกเถียง แสดงความเห็นด้วยหรือเห็นแย้ง หากสิ่งนั้นช่วยให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีต่อองค์กร เราจะกล้าพูดคุยด้วยเหตุผล มิใช่รับคำสั่งด้วยความกลัวเพียงอย่างเดียว การทำงานจะเป็นไปเพื่อมุ่งประโยชน์สูงสุดขององค์กร มากกว่าที่จะทำเพื่อตอบสนองความต้องการของหัวหน้า ไม่มองว่าหน้าที่เธอคิดเธอสั่ง หน้าที่ของฉันแค่ปฏิบัติตามเท่านั้น ถ้าเธอคิดไม่ถูกต้องก็ต้องรับผิดชอบไป แม้ฉันรู้ แต่ไม่ใช่หน้าที่ที่ฉันจะบอก
Your Verdict : kriengsak chareonwongsak
.jpg)
