รถโบราณลำค่า (จากเศษเหล็ก)

ทำเศษเหล็กไร้ค่า…เป็นรถราคานับล้าน

นอกเหนือจากภารกิจ สส.กรุงเทพฯ เขต 4 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ หนุ่มเอ๋-อรรถวิชช์ สุวรรณภักดี ยังมีอีกบทบาทสำคัญ คือ การเป็นเลขาธิการสมาคมรถโบราณแห่งประเทศไทยสาเหตุคงมาจากการเป็นนักสะสมรถโบราณตัวยงนั่นเอง

รถโบราณแต่ละคันที่ได้มาว่ากันว่าไม่ต่างจากเศษเหล็กไร้ค่า แต่ด้วยความที่หลงใหลในมนต์เสน่ห์ของรถโบราณ สส.หนุ่มจึงได้เนรมิตรถเหล่านั้นให้มีมูลค่านับล้านจนถูกเรียกขานว่า “ผู้ปั้นดินให้เป็นดาว” และเพื่อWhO? คุณเอ๋จึงยอมเปิดโรงรถโบราณที่สะสมเอาไว้เกือบ 20 คันภายในบ้านพักย่านรัชดาให้ชมแบบใกล้ชิด

EBEN6550-L.jpgSize: 55.42 KbDimension: 400 x 267 Pixel

EBEN6554-L.jpgSize: 48.90 KbDimension: 400 x 267 Pixel

“รถจากราคาไม่กี่หมื่นบาทตอนซื้อมา พอนำมาตกแต่งใหม่ทั้งหมดก็มีราคาหลายสตางค์อยู่ จะบอกว่าผมเป็นคนที่ปั้นดินให้เป็นดาวก็คงไม่ผิดจริงๆ (หัวเราะ) เพราะรถแต่ละคันแทบจะไม่มีคนเอาเลย มันมีค่าไม่ต่างไปจากดิน ผมเลยทำโรงซ่อมเป็นของตัวเอง และบางคันก็จะนำไปเข้าอู่ซ่อมบ้างจนทุกวันนี้อู่ที่ไปซ่อมประจำได้กลายเป็นอู่ซ่อมรถโบราณไปแล้ว”

จุดเริ่มต้นของการสะสมรถโบราณเกิดขึ้นในสมัยที่คุณพ่อ (สมพงศ์ สุวรรณภักดี) เคยใช้รถโบราณตอนเป็นหนุ่มจนกระทั่งวันหนึ่งขับรถเบนซ์ 170S ปี 1952 ไปร่วมชุมนุมกับเพื่อนๆ สมัย14 ตุลา แต่ด้วยความบังเอิญว่ารถที่ขับไปนั้นเกิดเสียกลางทาง คุณพ่อเลยรอดตายแบบปาฏิหาริย์ นั่นจึงเป็นที่มาให้คุณเอ๋สนใจและอยากมีรถรุ่นเดอะไว้ในครอบครอง

เขามองว่ารถยนต์เป็นเสมือนตัวแทนของศิลปะที่สามารถบอกยุคสมัยและเรื่องราวประวัติศาสตร์ได้ ซึ่งรถโบราณสามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ 1.ก่อนสงครามโลกปี 1940 2.หลังสงครามโลก ระหว่างปี 1940-1955 และ 3.รถคลาสสิก (มีอายุอย่างน้อย 25 ปีขึ้นไป)

“สังเกตได้ว่ารถก่อนสงครามโลกจะเป็นลักษณะเหมือนเกวียนแต่จะเปลี่ยนแปลงมากๆ ก็ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มีวิวัฒนาการเกี่ยวกับยุทโธปกรณ์ต่างๆ เพราะว่าโรงงานรถยนต์เกือบทุกแห่งถูกแปลงไปเป็นโรงงานผลิตอาวุธโรงงานผลิตเครื่องบิน พอเลิกสงคราม อะลูมิเนียมเลยถูกนำมาเป็นตัวถังรถยนต์ พอมาเป็นรถยุคคลาสสิก รถยนต์จะเหมือนจรวดมากขึ้น เพราะเป็นยุคสงครามเย็นที่อเมริการ่ำรวยจากหลังสงคราม รถคลาสสิกที่สวยในยุคนั้นจะเป็นรถอเมริกัน”

EBEN6541-L.jpgSize: 70.28 KbDimension: 300 x 450 Pixel

EBEN6565-L.jpgSize: 43.94 KbDimension: 400 x 267 Pixel

คุณเอ๋บ่นเสียดายที่รถโบราณสัญชาติไทยหลายคันถูกส่งออกไปขายในญี่ปุ่นและยุโรป แม้แต่รถ “Romerus” ของพระองค์เจ้าพีระก็ตกอยู่ในมือของคนต่างชาติ

“ปัจจุบันรัฐเก็บภาษีป้ายวงกลมตามความจุของซีซี ถ้ายิ่งสูงก็ยิ่งแพง และรถโบราณส่วนใหญ่ความจุจะมีขนาด 3000 ซีซีขึ้นไปเกือบทั้งนั้น ทุกวันนี้รถยนต์ซีซีน้อยก็ยังต้องเสียเท่ากันหมดทำให้บางคนขาดการต่ออายุรถคันนั้นก็ขาดประวัติ ผิดกับเมืองนอกรถคันไหนมีอายุเกิน 40 ปีจะติดป้ายเป็นรถที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ให้เลย ขนาดอินเดียก็ยังอนุรักษ์โดยห้ามนำรถโบราณออกนอกประเทศ”

“การอนุรักษ์รถโบราณไม่ใช่งานของคนรวยเท่านั้นที่จะทำได้ แต่เป็นงานของคนที่มีหัวใจรักในรถโบราณจริงๆ วันนี้ผมดีใจที่มีคนรุ่นใหม่หันมาอนุรักษ์รถโบราณ ก็หวังว่าสักวันรัฐน่าจะเข้ามาผลักดันให้เกิดการอนุรักษ์รถโบราณกันอย่างจริงจัง ไม่เช่นนั้นเราอาจจะไม่มีรถโบราณเหลืออยู่ในประเทศไทยเลยก็เป็นได้”

เห็นผลงานปั้นดินให้เป็นดาวของ สส.อรรถวิชช์ สุวรรณภักดี แล้ว ก็อดชื่นชมไม่ได้เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นล้วนมาจากใจ…ไม่ใช่มีแต่เงินเท่านั้น!!