As we know that ASEAN is composed of ten countries, which are Thailand, Malaysia, Philippines, Indonesia, Singapore, Brunei, Laos, Cambodia, Vietnam and Myanmar. I think we should know about our ASEAN friends a bit more. I’d like to begin with the country that is so closed to us in many aspects, such as language, food and national religion. It’s Laos.

ตามที่ทราบกันเป็นอย่างดีแล้วว่าอาเซียนประกอบด้วนประเทศสมาชิกสิบประเทศด้วยกัน ซึ่งก็คือไทย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย สิงคโปร์ บรูไน ลาว กัมพูชา เวียดนาม และเมียนมาร์ พี่จึงคิดว่าเราน่าจะมาทำความรู้จักเพื่อนอาเซียนของเราให้มากขึ้นสักหน่อยนะคะ พี่จะขอเริ่มจากประเทศที่มีความใกล้ชิดกับเรามากในหลายๆแง่มุม ทั้งในด้านภาษา อาหาร และศาสนาประจำชาตินะคะ ประเทศที่ว่านี้ก็คือประเทศลาวนั่นเอง

Laos, officially the Lao People's Democratic Republic, is a landlocked country in Southeast Asia, bordered by Burmaand China to the northwest, Vietnam to the east, Cambodia to the south, and Thailand to the west. Its population was estimated to be around 6.5 million in 2012. The capital city is Vientiane. The official language is Lao.

ลาว  หรือมีชื่ออย่างเป็นทางการคือสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่แวดล้อมด้วยประเทศอื่นๆโดยไม่มีพรมแดนติดทะเลเลย ซึ่งก็คือพรมแดนด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือติดกับประเทศพม่าและจีน ทิศตะวันออกติดกับประเทศเวียดนาม ทิศใต้ติดกับประเทศกัมพูชา และทางทิศตะวันตกติดกับประเทศไทย จำนวนประชากรสำรวจเมื่อปี 2012 มีประมาณ 6.5ล้านคน มีเมืองหลวงชื่อเวียงจันทน์ ภาษาราชการคือภาษาลาว

            Laos is famous for its relaxed style of living and for retaining elements of the "original Asia" lost elsewhere, as itsofficial tourism slogan "Simply Beautiful". The main attractions for tourists include Buddhist culture and colonial architecturein Luang Prabang, ancient temples and gastronomy in the capital of Vientiane, an ancient Khmer temple complex known as Wat Phu, and many more. Moreover, Luang Prabang and Wat Phu are both UNESCO World Heritage sites.

                ประเทศลาวมีชื่อเสียงในเรื่องวิถีชีวิตที่สงบผ่อนคลายและการรักษา ”ความเป็นเอเชียดั้งเดิมขนานแท้” ที่สูญหายไปจากที่อื่นแล้วเอาไว้ได้เป็นอย่างดี สมกับคำขวัญการท่องเที่ยวที่ว่า “ความงามอันเรียบง่าย”  สิ่งดึงดูดใจหลักๆสำหรับนักท่องเที่ยวได้แก่ ขนบธรรมเนียมประเพณีแบบชาวพุทธและสถาปัตยกรรมสมัยล่าอาณานิคมในเมืองหลวงพระบาง  วัดเก่าแก่และอาหารรสเลิศในเมืองหลวงเวียงจันทน์ ปราสาทขอมโบราณที่รู้จักกันในนามวัดพู และอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งกว่านั้นเมืองหลวงพระบางและวัดพูยังได้รับการขึ้นทะเบียนจากยูเนสโกให้เป็นมรดกโลกอีกด้วย

                Laos has its own distinct culture. Through Theravada Buddhism, it has influences from India and has also influences from China. These influences are reflected throughout Laos in its language as well as in art, literature and theperforming arts. Major festivals include Laos New Year which is celebrated around 13–15 April and involves a water festivalsimilar but more subdued than that of Thailand.

                ลาวมีวัฒนธรรมที่โดดเด่นของตนเอง โดยได้รับอิทธิพลจากอินเดียและจีนผ่านทางพุทธศาสนานิกายเถรวาท ซึ่งอิทธิพลเหล่านี้สะท้อนอยู่ในภาษา รวมทั้งศิลปะ วรรณกรรม และศิลปการแสดงแขนงต่างๆ เทศกาลเฉลิมฉลองหลักของลาวได้แก่วันขึ้นปีใหม่ลาว ตรงกับวันที่ 13-15 เมษายน  ซึ่งจะมีการละเล่นสาดน้ำที่คล้ายคลึงกับเทศกาลสงกรานต์ของไทยทว่าเรียบง่ายกว่า

Lao cuisine is very similar to the food eaten in the north-eastern Isaan region of Thailand: very spicy, more often bitter than sweet, and using lots of fresh herbs and vegetables served raw. Some of the raw vegetables can be used to cool your mouth when the chillies are overwhelming.

            อาหารลาวนั้นคล้ายคลึงกับอาหารประจำภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอิสานของไทยเป็นอย่างมาก คือมีรสเผ็ดจัดจ้าน มักออกรสขมมากกว่าหวาน และเสิร์ฟพร้อมด้วยพืชสมุนไพรกับผักสด ผักสดบางชนิดยังสามารถช่วยลดความเผ็ดร้อนของอาหารลงได้ด้วย

Rice is the staple carbohydrate. The standard kind is sticky rice, eaten by hand from small baskets called tip khao. Using your right hand, pinch off a bit, roll into a ball, dip and munch away.

                ข้าวเป็นแหล่งคาร์โบไฮเดรตหลัก ซึ่งทั่วไปนิยมรับประทานข้าวเหนียว โดยรับประทานด้วยมือจากตระกร้าสานเล็กๆที่เรียกว่ากระติ๊บข้าว กล่าวคือใช้มือขวาหยิบข้าวเหนียวขึ้นมาเล็กน้อย ปั้นเป็นก้อนกลมๆ จิ้มกับอาหารแล้วส่งเข้าปาก

The national dish is laap, a "salad" of minced meat mixed with herbs, spices, lime juice, fish sauce and, more often than not, blistering amounts of chili. Unlike Thai larb, the Lao version is more likely to use raw meat  instead of cooked meat , and any kind of meat can be used for this dish; beef, pork, chicken or even seafood.

                อาหารประจำชาติได้แก่ลาบ ซึ่งก็คือยำเนื้อสัตว์บดผสมกับสุนไพร เครื่องเทศ น้ำมะนาว และที่ขาดไม่ได้ก็คือพริกในประมาณจุใจ แต่แตกต่างจากลาบของไทยตรงที่ลาบของลาวนั้นจะนิยมปรุงด้วยเนื้อสัตว์ดิบๆแทนที่จะทำให้สุกก่อน  อาหารจานนี้จะใช้เนื้อสัตว์ชนิดใดมาปรุงก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อไก่ หรือแม้กระทั่งอาหารทะเล

Another Lao invention is tam maak hung, the spicy green papaya salad known as som tam in Thailand, but which the Lao like to dress with fermented crab and a chunky, intense fish sauce called pa daek, resulting in a stronger flavor than the milder, sweeter Thai style. Other popular dishes include ping kai, grilled chicken, and mok pa, fish steamed in a banana leaf.

                อาหารที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือตำหมากหุ่ง ซึ่งก็คือยำมะละกอดิบรสเผ็ดที่เป็นที่รู้จักกันในนามส้มตำนั่นเอง แต่ของลาวจะนิยมใส่ปูดองและปลาหมักที่มีรสและกลิ่นแรงซึ่งเรียกว่าปลาแดก (ปลาร้า) ซึ่งจะให้รสจัดจ้านกว่าส้มตำของไทยที่รสอ่อนและออกหวาน อาหารอื่นๆที่เป็นที่นิยมได้แก่ปิ้งไก่หรือไก่ย่าง และหมกปลา ซึ่งก็คือเนื้อปลาปรุงรสห่อด้วยใบตองแล้วนึ่ง

 http://www.engtest.net/?status=detail&&type=03-12&&topic_id=2996