1. ทางร่างกาย
2. ทางครอบครัว
3. ทางโรงเรียน ได้แก่ บทเรียน ครู เพื่อน

1. มีความขัดแย้งภายในครอบครัว พ่อแม่ทะเลาะกัน ทำให้เด็กมีอารมณ์หวั่นไหว ไม่มั่นคง ไม่สบายใจเครียด เหม่อลอย เรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง ไม่มีสมาธิ
2. เด็กขาดความอบอุ่น พ่อแม่มุ่งแต่ทำงานหาเงินไม่มีเวลาพบหน้าพูดคุยปรึกษากัน
3. เด็กถูกนำไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ถูกตำหนิซ้ำเติมตลอดเวลา
4. พ่อแม่คาดหวังผลการเรียนมากกว่าคำนึงถึงความรู้สึกของเด็ก เช่นเด็กปวดศรีษะ ก็ให้รีบอาบน้ำ ทำการบ้านจะได้มีเวลาอ่านหนังสือ ทั้งๆที่ทราบแล้วว่าเด็กไม่ค่อยสบายแทนที่จะได้พักผ่อนก่อน
5. มนุษย์สัมพันธ์ระหว่างบุคคลในครอบครัวไม่ดี ต่างคนต่างอยู่ ไม่กล้าพูดคุยปรึกษาปัญหา
6. รักและตามใจเด็กอย่างไร้ขอบเขตโดยไม่ตั้งใจ เด็กจึงชอบความสบาย เอาแต่รักสนุก ขาดวินัยในตนเอง ทำให้เด็กปรับตัวได้ยากเมื่อต้องเผชิญสถานการณ์ใหม่ๆ

1. บทเรียนยากขึ้น ระดับความสามารถต่ำ สติปัญญาไม่ค่อยดีค่อนข้างทึบ เรียนชั้นสูงขึ้นวิธีการเรียนเปลี่ยนไป มีวิชาการมากขึ้น การบ้านมากและยาก บางครั้งการสอนของครูไม่น่าสนใจ ทำให้เด็กรู้สึกว่าเรียนยาก เด็กที่ทำงานช้าเข้าใจอะไรช้ากว่าเด็กอื่นจะเบื่อเรียน ไม่สนใจที่ครูสอน หลับบ้าง เล่นบ้าง ไม่ส่งการบ้าน ทำงานไม่เสร็จ ถูกดุตลอดเวลา
2. ระบบการเรียนการสอนเน้นผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมากกว่าความแตกต่างระหว่างบุคคล ทำให้เด็กรู้สึกล้มเหลวไม่ประสบความสำเร็จในการเรียน

1. ครูคาดหวังว่าสอนแล้วเด็กทุกคนจะเข้าใจ และปฏิบัติได้เหมือนๆกัน เด็กบางคนที่เรียนตามไม่ทันและกลัวครูจะไม่กล้าถาม ถ้าครูไม่ช่วยติดตาม ไม่ช่วยสอนเสริม เด็กจะสะสมความไม่เข้าใจพอกพูนมากขึ้น จนคุกคามการเรียนรู้ใหม่ ในที่สุดเด็กก็เบื่อเรียน
2. เด็กที่ขาดความมั่นใจในตนเองจะรู้สึกว่าตนเองไม่มีความหมาย ครูรักและสนใจเพื่อนที่เรียนเก่ง ประพฤติดี และคอยจับผิดตำหนิว่ากล่าว ประนามหยามเหยียด ลงโทษรุนแรงแก่เด็กที่เรียนไม่ดี มีปัญหาและด้อยความสามารถ ทำให้เด็กได้รับความอับ อาย ไม่กล้าสู้หน้า ต้องหลบไปหาความสุขข้างนอก
3. ถูกคาดโทษจากการทำงานไม่ทัน ไม่ส่งการบ้าน ไม่ทำตามกฎระเบียบของโรงเรียนเช่น ผมยาว แต่งตัวไม่ถูกต้อง เพื่อน เด็กขัดแย้งกับเพื่อน ถูกเพื่อนแกล้ง เข้ากับเพื่อนไม่ได้ เป็นต้น

1. พ่อแม่ต้องมีใจเต็มร้อยที่จะช่วยเหลือ ยอมรับปัญหาที่เกิดขึ้น พูดคุย สอบถามเด็กเพื่อหาสาเหตุ และแสดงการรับรู้ความรู้สึกถึงความทุกข์ ความไม่สบายใจที่เขากำลังประสบปัญหาอยู่ พร้อมที่จะช่วยเหลือเขา ไม่ประนาม ไม่ทับถมเรื่องปัญหาการเรียน การขาดเรียน และผลการเรียน
2. บอกให้เด็กรับรู้ว่า พ่อแม่รักเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร จะดื้อจะเรียนไม่ดี จะไม่อยากเรียน พ่อแม่ก็ยังคงยินดีที่จะช่วยเหลือร่วมคิดกับเขาเพื่อหาทางออกที่เหมาะสม
3. สนับสนุนให้ความช่วยเหลือจัดสอนซ่อมเสริม (โดยพ่อแม่หรือครูพิเศษ) ในสิ่งที่เด็กตามไม่ทัน หรือมีความต้องการช่วยเหลือเป็นพิเศษ
4. ปรับเปลี่ยนท่าทีการเลี้ยงดูไม่เข้มงวดและตามใจจนเกินไป ให้อยู่ในระดับกลางๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป และหาโอกาสพูดคุยกับครอบครัวอื่นบ้าง เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์หรือปรึกษา จิตแพทย์ นักจิตวิทยาบ้าง อาจช่วยให้ปรับตัวอยู่ในสายกลางได้
5. วางแผนร่วมกับเด็ก ในกรณีเด็กหนีเรียนมานานแล้ว จนไม่อยากเรียนชอบชีวิตอิสระเที่ยวสนุกไปวันๆ พ่อแม่อาจพูดคุยถึงเป้าหมายในชีวิตต่อรอง ยืดหยุ่นกับเด็กและโรงเรียนพบกันคนละครึ่งทาง เลือกเรียนด้วย และยังสนุกได้ด้วยในวันหยุดหรือตอนเย็นหลังเลิกเรียน หรือถ้าไม่สามารถเรียนในระบบโรงเรียนได้ การที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตยังมีทางเลือกอื่นอีก เช่น การศึกษานอกโรงเรียน การเรียนวิชาชีพต่างๆตามที่เด็กถนัด
6. หาเรื่องชมเชย มองหาความดีชมให้เด็กเกิดความภาคภูมิใจในตนเองที่เขาสามารถทำอะไรที่ดีๆได้ ถ้าหาไม่พบสร้างสถานการณ์ขึ้นมาได้เลย เช่น หยิบน้ำให้คุณยาย รดน้ำต้นไม้
7. แก้ไขความขัดแย้งในครอบครัว และบอกให้เด็กเข้าใจ

1. ทำโรงเรียนให้มีความสุข ยอมรับเด็กกลับสู่โรงเรียนอย่างไม่มีเงื่อนไข ไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมา ต้อนรับเด็ก สนใจเด็ก ในกรอบกฎเกณฑ์ของโรงเรียน
2. เด็กทุกคนอยากเป็นคนดี ดึงศักยภาพที่เด็กมีอยู่ออกมาใช้ เช่น เด็กชอบพูดชอบแสดงออก ให้เป็นคนนำเสนอผลงานของกลุ่มเขาจะภูมิใจที่ตนเองมีส่วนทำให้กลุ่มประสบความสำเร็จ
3. ปรับการเรียนการสอนให้ยืดหยุ่นเหมาะสมกับความสามารถของเด็ก เช่น เด็กสมาธิสั้น ให้ทำงานทีละน้อย ครูเรียกดูบ่อยๆ เด็กเรียนช้าจัดสอนเสริม ในสิ่งที่เด็กบกพร่องด้วยวิธีการพิเศษที่เหมาะสมกับเด็กแต่ละคน
4. เพื่อนช่วยเพื่อน ครูเตรียมเพื่อนที่มีความสามารถและมนุษย์สัมพันธ์ดี ยินดีอาสาช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้เพื่อน
5. หาแหล่งหรือบุคลากรที่เด็กไว้วางใจ ให้ความช่วยเหลือเมื่อเด็กมีความไม่สบายใจสามารถพูดคุยปรึกษาได้ทุกเรื่องและปิดเป็นความลับ เช่นครูแนะแนว ครูประจำชั้น ครูประจำวิชา หรือหน่วยบริการสุขภาพจิตเด็ก
6. ชมในสิ่งที่เด็กทำดีทุกเรื่อง ไม่เฉพาะเรื่องเรียน การที่เด็กหนีโรงเรียน เป็นปัญหาที่ต้องได้รับการช่วยเหลือ ค้นหาสาเหตุและแก้ไขร่วมมือกันระหว่างครอบครัวกับโรงเรียน การให้คนรัก ความเข้าใจ อย่างไม่มีเงื่อนไข ให้เวลาอย่างคุ้มค่า วาจาสร้างสรรค์ สัมผัสอบอุ่น จะช่วยให้เด็กเรียนรู้อย่างมีความสุขทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน

ที่มา : http://icamtalk.com